IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0344510/
Resmi: http://wwws.warnerbros.fr/movies/unlongdimanche
Birinci Dünya Savaşı'nın patlak verdiği günlerde Fransız taşrasında iki aşık olan çocuk felçli yetim Mathilde ile köyün en "kız gibi" oğlanı Manech, birbirlerine evlilik sözü vermişlerdir. İşler umdukları gibi gitmez; Manech orduya alınır. Savaşın yıldırıcı etkisinden ötürü Manech'in bölüğündeki bir grup asker firar girişiminde bulununca apar topar yakalanırlar ve cezaları oracıkta infaz edilir. Ancak süreç içinde ne firar teşebbüsünde bulunanlardan haber çıkmıştır ne de cenazelerine ulaşılabilmiştir. Mathilde ise sevgilisinin ölmediğini yüreğinde hisseder ve 1920 Fransa'sında yetim ve sakat taşralı bir kadın olmanın bütün olumsuzluklarına rağmen Manech'i aramaya koyulur.
JPJ'nin bir diğer Audrey'li filmi Amelie ile mukayese etmeden duramadım Kayıp Nişanlı'yı. İlkin şöyle bir şey var: Her iki film de tam anlamıyla bir masal. Yalnız şöyle büyük bir farkla ayırılıyorlar: Amelie de cereyan eden hadise aslında son derece "olağan" bir hayat durumuyken, JPJ'nin detaylı anlatımıyla modern bir masala dönüşüyor. Kayıp Nişanlı'daki olaylar ise tam bir kahramanlık ve "karşı-kahramanlık" destanı olduğu halde, bu olaylara fon oluşturan diğer kişi hikayeleri öyle yumuşak bir "sempati" havasında veriliyor ki izleyicinin yüzünde tüm bu kedere rağmen bir tebessüm bıraktırıyor.
Film'in bir diğer üstün yönü ise, bir Avrupa filmi için çıktığı üstün görsel konum. Savaş sahnelerindeki gerçekçilik değil sadece söylemeye çalıştığım, ışık ve kamera kullanımında geliştirilmiş olan teknikler, JPJ'nin Hollywood'dan "dersini alıp" gelmiş olduğunun ispatı.
Oyunculuklar üzerine fazla laf etmeyeceğim; hikaye baskın çıkıyor ve herkesten rol çalıyor. Yalnız Gaspard Ulliel'e bir lafım var: Arkadaşım, kimin memesini avucunda hissettiğine dikkat et sen :)
Son söz olarak da Bingo Crépuscule bölgesinin savaştan sonra yemyeşil bir tarlaya dönmesinin yumuşak bir geçişle anlatılmasını eksik bulduğumu ekleyeyim. Bence buna biraz daha vurgu yapılmalı hatta izleyicinin gözüne sokulmalıydı ki savaşın anlamsızlığı üzerine düşünmek için herkese materyal versin
