köpekler havlıyor.
artık günde iki öğün yemeye alışmalıları. karınları ekmek ve yoğurt ile şişiyor olsa da, alışmalılar buna. üstelik yarın annecikleri geliyor, yanında vitaminli mamalar ve kürklerini parazit işgalinde koruyacak ilaçlarla...
içme suları azalmış, bahçeyi de darmadağın etmişler... nereden buluyorsunuz o çuval/örtü/bez/çaput parçalarını her zaman... balkon harp alanı, sanki miğfer dibi burası.
onları seviyorum. köpeklerimi. köpek milletinin mensubu olan komşularımı, köpek suretinde ev arkadaşlarımı, insan olmayan üvey kardeşlerimi.
evimi, bahçemi, yemeğimi, rızkımı ve yalnızlığımı paylaşıyorum bambaşka bir mahluk cinsiyle. insan olduğumu "temize çekiyorum" onları her okşayışımda.
onlarla 6 ay çabucak geçti ve bir köle gibi bağlandım onlara. merak ediyorum, ben mi onları sahiplendim yoksa onlar mı beni diye... onlar mı benim köpeğim yoksa ben mi onların insanıyım diye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder