doktor korkuyorum

korkma evladım, korma kuzum. hepimizin korkuları vardır, bir kısmı fobi nispetindedir de, ne bileyim bazıları sadece pis elektrik ölçüsünü de geçmez. itten köpekten korkmak değil de, yahut bendeki gibi kalabalık korkusunu kastetmiyorum; böyle etrafımızda gördüğümüz bazı detaylar vardır hani, başka kimsenin fark etmediğini sanırız da bir de bakmışız ki onlarla aynı frekanstayız (ki o kişiler kız olsa da aşık olsak)

işte benim frekansıma takılan bazıları:

- ellerini yelek/hırka cebine sokmuş öğretmen (tercihen matematik)

- ayakları pantul paçasının içinde kaybolacak kadar küçük olan erkekler (ki bak bu da lise fizik öğretmenim... iyi tırsmışım adamdan)

- yabancı bir dili farklı aksanlarla konuşabilenler (yahut konuşabildiğini sanıp bir de bununla hava atanlar... bkz: tamer karadağlı)

- çalışanlarıyla yüz göz olmuş patron ("alii git bana kahve söyle kendine de viagra al lan küçük pipilii"

- büyük gibi davranan/giyinen küçükler (bayramda, kendisi takım elbise giydiği halde benim elimi öpmeye çalışan çocuk... listeye aldım seni)

- otobüste muhabbet açmaya yeltenen yan koltuk kişisi ("- kardeş memleket nere?" saksonya hayatım, sana da attıram mi sakso)

- gri pardesü/trençkot gitmiş bürokrat görünümlü dolmuş/otobüs/metro yolcusu (lan bu beni mi takip ediyo... kablonun faturayı geciktirdik diye yapılacak muamele mi lan bu)

- çarşaf giyen kadınlar!!! (baykal kızmasın da... o çarşafın altında bazuka/kalaşnikof falan varsa kötü sıçızlamaz mıyız hafız?)

devam edecek