Olacağı varsa da olmayacak

Sesim duyulur zihninin ardında bir yerdeysem,
Kafası kalkmayan bir cesetin son nefesindeysem
Yalnız kalınca hatırla beni, sersem!
Esaret bu saate baki kalacak!

Olacağı varsa da olmayacak!
Bahar güneşiyle tenim aydınlanacak.
Senin eserindir bu esriklik ancak,
Bu ölümsüz esaretten hiç dirilmesem!

Yalnız kaldığınızda, düşünmeyi alışkanlık haline getirdiyseniz elbette, bazen mutlu olduğunuz zamanları düşünür ve o zamanlar daha mutlu olup olmadığınızın muhasebesini yaparsınız...

(Çünkü mutluluk her zaman daha azıyla yetinmeyi başarabileceğimiz, çünkü daha fazlasının mümkün olmadığını deneyimlerle öğrendiğimiz bir duygu durumudur, hepsi bu.)

Ve en mutsuz anınız gelip çattığında, ya da mutlu olmaktan bütün bütün umudu kestiğinizde... İşte o mutlu olduğunuz saate bir esaretle bağlı olduğunuzu anlayacaksınız.