Ben öyleyim. Artık alıştım, kıçıma girenden rahatsız olmamaya bile başladım. Yalnız şu var ki, giderek kendime tahammül edemez oldum. Aklımın beş karış havada olmasından da, beş karış aşağıya inse de bir halta yaramamasından da bıkalı çok oluyor. Ama durum şu oldu, kendimden tiksinir hale gelmem herhalde yüzüme yansıdı, artık insanlar da beni küçümsemeye, aşağılamaya başladı.
En son götümle gözlük kırdım. Tam da hayattan bezmiş bir halde "Bundan sonra bu yataktan kalkmıyorum, attığım adımda bir şeylere zarar veriyorum" dedikten sonra kırdım gözlüğü. Hem de yataktan kalkmaya çalışırken. Kendi ahdime uymadığım için cezalandırıldım adeta.
Ve günü asıl sürprizi. Tam bir gözlük camı kadar parayı, beraberinde bütün resmi kimliklerim ve kredi kartlarımla birlikte kaybettim bugün. Kim bilir kaçıncıya kaybediyorum bunları. Ve daha kaç kere kaybedeceğim.
Ve günü asıl sürprizi. Tam bir gözlük camı kadar parayı, beraberinde bütün resmi kimliklerim ve kredi kartlarımla birlikte kaybettim bugün. Kim bilir kaçıncıya kaybediyorum bunları. Ve daha kaç kere kaybedeceğim.
Demem o ki... Zarar hanesine yazdıklarım Babil Kulesi'yle yarışır olmadan, ciddi ciddi kendimi odama hapsetmeyi düşünsem mi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder