Tek eğlencem Kasımpaşa ile durmak yok yola devam

Şampiyonluk yarışına katılmak gibi bir niyetim yok zaten...

Kompüterin akordunun bozulması hasebiyle takındığım agresif durumdan ötürü FM oynamayaz olmuşken, kaplumbağalığımızı tescilleyen "Gurur geceleri"ni takiben vakit geçirme aracı olarak yine FM'nin kapısını arşınlamakatan hiç utanmayacağımızı anlamıştık.

Ellerimiz çamur içindeydi, zemin ağırdı, rüzgar rakipten yanaydı falan, ama FM'de eğlenceye sınır yoktu. Bir ara futbol ile FM arasındaki farkı da masaya yatırmakta fayda, neden senede sadece 2-3 futbol maçı izlediğim halde en az 5-6 save ile farklı FM maceralarının peşinden koştuğumu sorgulamalıyım.

Oyun değişkenleri

Oyunu aylık periyotlarla oynayıp güncellemeler yazıyordum ama bu tempo yorucu ve kafa karıştırıcı. Tam hızımı almışken durup bir önceki ay üstünde düşünmeme sebep olan yazılar yazdığımda önümdeki aya güvenle bakamıyorum.

Kısa aralıklar yazdığım zaman ne okunma zevki veren bir yazı çıkıyor, ne de oynama zevki veren bir oyun. Bu yüzden, oyunuda önemli gördüğüm bazı barajları aştığımda

güncelleme mahiyetinde yazılar yazarak hem kendimi hem sizi eğlendirmeyi planlıyorum.

Ayrıca hem oynadığım maçları, hem fikstürün ileriki aşamarlındaki maçları tek tek değerlendirmek de gereksiz yorucu bir efor. İlgisini çekenler yazı sonuna yorum yazarlarsa belki bir şeyler düşünürüm...

Takımın durumu

Kasımpaşa'nın 2009/11 ve 2009/12 lig karnesinin 2-1-1 olması neşeli bir durum değil. Galibiyetlerinse puan durumu açısından rakip konumda olmayan takımlardan alınması rahatsız edici. Bir galibiyet alt sıra takımlarından bir galibiyet şampiyonluk favorilerinden... Böyle dengesiz bir takım olur mu allah aşkına?

Bunlar da yetmezmiş gibi sıralama açısından adeta kavga ettiğimiz takımların karşısında gol atmakta bile zorlandık. Üstelik hazırlık maçı bile yapmıştık. Olmaz olsun öyle hazırlık.

Kasımpaşa Spor Kulübü A.Ş.

8th: 6/3/7 (21p)

Şunu açık seçik ifade edeyim, sıralamada beklentilerimi tam karşılayan bir yerde olsak bile galibiyet sayımın mağlubiyet sayımdan fazla olması beni deli ediyor. Kaybettiğim bazı takımlara bakıyorum da... İntiharı düşündüğüm zamanlar oluyor. (Ölürsem save'imi Ömer'e değil Burak'a bırakıyorum... Ne zamandır FM oynamıyordu çocuk, bahane olur... Ömer'e de üçün birini bırakıyorum)

Maçların değerlendirilmesi

Bu periyotta sıralamada rakibim olabilecek bazı takımlara verdiğim puanların yanı sıra sahadan istediğimi alabildiğim maçları da sığdırdım. Tabi araya bir Cimbom galibiyeti ile Fener'den yediğim 9 gol de kaçtı ama onlar çeşni. Onları görmezden gelin. Yokmuş gibi davranın onlara...

4.10.2009 // Denizlispor 4 Kasımpaşa 2

Denizli hasarsız gidiyor. Ama oynayarak değil, şansla. Yazık oldu 3 puana.

18.10.2009 // Kasımpaşa 2 Gaziantepspor 0

Emekliler çuvalladı. 60 dakika oynayan Cenk İlker (6,8) sadece 4,6 km koştu. Petr Pavlik'in (9,0) duran toptan attığı iki kafa golüyle puanı kurtardım.

24.10.2009 // Eskişehirspor 3 Kasımpaşa 1

Koray Avcı (6,8) ve Pavlik (6,8) adamlarını kaçırdı, Petr Bolek de (5,0) topu elinden kaçırdı. Üç puan beklerken tabelada 3 gol gördüm.

28.10.2009 // Kasımpaşa 2 Konyaspor 0

31.10.2009 Fenerbahçe 9 Kasımpaşa 3

Bu maçın değerlendirmesini bir sonraki entry'ye sakladım... Adeta ayrı bir hikaye...

08.11.2009 // Kasımpaşa 5 Bursaspor 0

Fenerbahçe'den yediğimiz 9 golden sonra averajı düzelttiğimiz bir maç oldu. Keller'in Andre Moritz'e attığı 60m.'lik enfes gol pası görülmeye değerdi. Boukhari katkı yapmaya başladı.

22.11.2009 // Diyarbakır 2 Kasımpaşa 1

Yükselme potasında kalmak isteyen Diyarbakır benden istediğini aldı. 8'er km koşan Keller (7,4) ve Moritz (6,8) kanatları taşıyor ama ön ve arkalarından daha çok destek almalılar. Boukhari alternatif olmak zorunda.

29.11.2009 // Kasımpaşa 0 Ankaragücü 2

Moritz doğrudan katkı yapmazsa başarılı olamıyorum. Solda Sancak sağda Ali Güneş şaşırtıcı olumlu katkılar yapıyor. Boukhari de düzgün oynarsa takım düzelir.

13.12.2009 // Trabzonspor 2 Kasımpaşa 2

Rakip birden çift forvete dönünce savunma kurgusu dağıldı. Yoksa o iki golü yemezdim. Boukhari sağ kanatta oynadı (6,8)

20.12.2009 // Kasımpaşa 2 Galatasaray 1

Cimbom'a noel hediyesi xD Taktik yönetimi çok zor olmuş. Müdahale etmeyip takımın maçı kendi kendine çevirmesini izlemek daha kolay. Gökhan Güleç (7,5) ve Azer Karadaş (7,4) iyi oynadı. Boukhari yine sağda.

23.12.2009 // Kasımpaşa 3 Fenerbahçe 3

Kupaya moralli başladım. Topuz olmasa 9-3'ün rövanşını almış olacaktım. Ruiz forvette oynayıp (7,9) bir gol attı, Boukhari de sağa alıştı (7,3).

Boyut değişimi: Ver dedim, bana Kubrick verdiler

Hayır, o Kubrick değil, Wordpress theme olan Kubrick

Blogger'ı itici bulmamın nedeni, Google'ın yeni "evil" olması olabilir mi? Her halükarda, Blogger'a Wordpress görümünü adapte eden şablonları dönem dönem denemiş ancak başarılı sonuç alamamış birisi olarak Kubrick'in Blogger'a en başarılı uyarlamalarından birisini bulmuş olmanın haklı kıvancını yaşıyorum. (Ben neden kıvanıyorsam... Yapan kıvansın...)

Şartlar bu şekilde olgunlaşmışken, Wordpress yerine biraz daha Blogger'a şans verecekmişim gibi hissediyorum. Evdeki internet erişimi problemimi çözer çözmez daha mutlu günlerde sizlerle buluşmayı umuyorum.

Olmadı kitap yazarım artık. Daha olmadı mum yakar, sonra söndürüp üstüne otururum.

Güncelleme // 13:36 // Entry'lerin altındaki sevimsiz "Read More..." zımbırtısını bir türlü kaldıramadım... Şablonun HTML'sinde sadece tek bir java girişinden ibaret. O kısmı kaldırıyorum ama başka bir yerler daha bağlantısı var herhalde, söküp atamadım. Çözüm yolunu fark eden birisi yorum yazıp herkesle paylaşırsa internet internetliğini yapmış olur.

Korkmayın, ipliğinizi pazara çıkaracak değilim

Geçen yıl bu zamanlar, eğlenerek tuttuğum blog beni tatmin etmeyince, yazmaya özenen bir kaplumbağa olarak çocukluk hayalimin peşinden koşup gazeteci olmaya heveslenmiştim.

Kabul ediyorum, "Saf" kelimesinin sınırlarını zorlayan bir yaklaşım.

Kol kırılır yen içinde kalır, kalp kırılır ten içinde kalır. Heves kırıldığında ne olur peki? Ya da şöyle sorayım, hayata tutunmak için bir dalı olmayan ama ağaçlar arasında gezinerek yaşayan benim gibi biri için, "Don't hate the game, hate the gamer" tesellisi yeterli olur mu?

Neticede bunların pisliklerini ifşa etmek gibi görevim yok değil mi? Kim kimin arkasından neler söyledi, yüz yüze gelince nasıl ağız değiştirdi ben biliyorum. Kendileri de biliyor. Onlar bununla yaşayadursun, bu benim tam da "İnsan içine girersen boka dönersin" dediğim durumun yansıması olarak abidevi bir varlık teşkil ediyor.

Oysa her durumdan haberdar olması gerekenler bu çarpık yapıdan haberdar olamıyor. Onlar için kavgalar bile süslenerek "hizmet sırasında nöbet değişimi" gibi süsleniyor. Dahası, kavganın odağındakiler de dakika bir gol bir, gol atana sahip çıkmasınlar mı? Üstelik pirüpak temiz olan, üstünden pislik akanı tutup en az kirli olana tercih ediyor.

Neden? Çünkü gösteri devam etmeli.

Merak etmeyin, siz kırk kişisiniz, biz de sizi biliriz. Sırlarınız ifşa edilecek diye de korkmayın, ben yazsam kimse inanmaz zaten.

Ama siz aynaya nasıl bakacaksınız, onun vicdan muhasebesine başlasanız iyi olur!

Not: Yazıda kullanılan gazete görseli, Sakarya Gündem internet sitesinden alınmıştır. Çekenden Allah razı olsun, hakkını helal etsin...

Yeni vicdanların vahiyle imtihanı: Şımartan internetin sosyal medyasıyla oku

Oku! Ama tweet haricinde bir şeyler oku lütfen!

Her yerde "Yüzde 99,999'u müslüman olan bir ülkeyiz" diye ahkam kesenlerin, islam dininin temeli olan okuma eylemi ve emrine bu kadar burun kıvırması ironik mi?

Ben bu saçmalığı olsa olsa şımarıklığa verebiliyorum. Hergün sayfa sayfa gazeteler yayınlanıyor, her ay dergisinden kitabına, medyada milyarlaca lira dönüyor. Saatler süren, içinde bir şeylerin konuşulduğunu sanmadığımız TV tartışmalarını da milyonlarca insan izliyor.

Buna rağmen insanların okuduğu twit'ler, facebook status'ları, friendfeed quota'ları, ek$i entry'leri, bloglar hedeler hödöler...

Yeni medyanın haberi, bilgiyi ve verileri çık hızlı ve kayıpsız bir biçimde anonimleştireceğinden bahsediliyordu... Bu içi boş, çekirdek gibi yeni medya araçları yüzünden anonimleşen bilgi/haber/veri değil de toplum oldu!

Hepimiz artık isimsiz kahramanlarız, bununla birlikte kahramanlıklar kazanan kimse kalmadı. Yattığımız yerden Yılmaz Özdil köşelerini birbirimze forward ediyor, Başbakan'a küfrediyor, küfür eden "mimlenmiş" politikacıların videolarını izliyoruz...

Bu resmen ikiyüzlülük: Daha fazla "hayatı" yeni medya araçlarıyla paylaşıp interneti doldurdukça hayatlarımızı daha boş hale getiriyoruz. Sonra da bunun adına "Sosyal Web" diyoruz.

Ya hayatta kalıyorsundur ya da ölüyorsundur

"Doğru, muhtemelen hayatın bir anlamı yok! Yine de hâlâ hayattayken, insanın kendisini adayacağı bir şeyler bulması mümkün. Tıpkı senin o çiçeği bulman gibi… Tıpkı, benim seni bulmam gibi…"

Başlık The Shawshank Redemption'dan. Yukarıdaki sözse Orochimaru'nun, Naruto'nun anime uyarlamasının 126'ıncı bölümünde, bütün kabilesi kılıçtan geçirilmiş ve hayatın anlamını yitirdiğine inanan genç Kimimarou'yu kendi safına davet etmek için söylediği söz.

Hayatta kalma mücadelesinin kendisi bazen o kadar yorucu olur ki, insanın kendisini sorgulamak için zamanı ya da isteği kalmaz. Bunun için belki de tarih boyunca çoğu insan, kısacık ömürlerinde yaşamaktan başka bir şey yapmamıştır.

Büyük insanların hayatlarını anlatan romanlar okumuş ya da filmler izlemişseniz görmüşsünüzdür, onlar hayatlarını adadıkları bir "Kavga" bulmuşlar ve bu kavganın içinde kendilerini var etmişlerdir. Gerçi şurası açık ki, kendisini gerçek bir kavgayla var eden biri bile, bence, aslında hayatı boyunca hiçbir şey yapmamıştır. Bir muzaffer komutanın var olduğunu kanıtlamaya zaferler yetmez!

Sanatçılar arkalarında abidevi eserler bırakırlar, devlet adamları arkalarında güçlü devletler, sanayiciler büyük şirketler… Bilim adamları keşifler, mucitler de aletler bırakır, evet; ama arkalarında bıraktıkları onca şey onları var etmeye yeter mi?

Henry Ford üretim bandını otomobil üretiminde kullanıp zengin oldu ve arkasında hanedan gibi bir dünya otomotiv devi bıraktı. İyi ama kendi, varlığını sürdürmeye yetti mi bu?

Bu soruların tamamının cevabı olumsuzdur. Yine de hayata olumlu tarafından bakmayı bilmek de apayrı bir beceri olsa gerek. (Bunu Orochimaru'dan öğrenmek de ilginç tabii…)

Yine de önemli olan, bir kere var olduktan sonra kişinin varlığını temize çekmesi, varlığının sağlamasını yapması, var olduğunu zamanına ve zamanının ötesine ispat etmesi değil; hâlâ varken kendisini adayacağı bir şeyler bulmasıdır.

Herkes kaçınılmaz sona ulaşınca, varlığını bir daha asla ispat edemeyecek hale gelecek. Ama inanın bana, hayatta kazandığı tüm kavgalardan (ve hakkını yediği/emeğini çaldığı/üstüne basıp geçtiği tüm insanlardan) sonra, Henry Ford sanki rahmetli dedemden de, babamdan da daha çok yaşamış gibi geliyor bana.

Gururunuz nereden nereye kadar

Kar yağsa da azabın üstünü yorgan gibi örtse artık...

İsimler ya da eylemlerin niteliği önemli değil, son bir kaç günde daha önceki eylemlerinden 180 derece dönen bazı meşhurların marifetlerini okudum. Babadan gazeteciler, iade-i itibar peşinde siyasetçiler, kendini nimetten sanan artist müsveddeleri...

Eğilip bükülmemeyi, kimseye ayna ya da çanak olmamayı, el açmamayı fakat onurluca yardım istemeyi; ayrıca açılan ellerde örselenen onuru tamir etmeyi; insanların ahmakça değerlendirmelerinden azade ömür sürmeyi...

Uzatmayayım... Değer yargılarından uzakta durmayı, kendi gönlümce ve gururluca yaşamayı ilke saydım.

En iyi olabilmek adına kötüler arasına girmekten, üste çıkmak için birilerini aşağı çekmekten, kendimi görünür kılmak için başkalarının güneşini kapamaktan, saldırıya uğramamak için saldırmaktan, arıza yaşamamak için bozmaktan...

Yine uzatıyorum sanki... Kısır çelişkilere kapılmadan, bir arada var olmayı kıymet bildim.

Şimdi şimdi, ne büyük bir saf olduğumu iyice anlıyorum. Geçer akçe parke taşıysa, kaldırım olmanın cazibesi yadsınamazmış. Pareto'nun elitleri gibi, iyi bir bakkal olmakla iyi bir fahişe olmak arasında, toplum açısından hiç fark yokmuş!

Bilemedim, yavaş yavaş öğreniyorum.

Aykırı sorular, ezber bozma, toplumsal uzlaşı, akıl tutulması... Beylik ve içi boş laflarla adam olunuyormuş, 26 yaşında öğrendim.

Oysa daha önce bu beylik laflara ben nasıl gülüp geçiyrsam ve onları hafife alıyorsam, bu saçmalıklara maruz kalan herkesin aynı bilinçte olduğunu sanıyordum. Asıl akıl tutulması budur işte; yanlışta ısrar!

Değil mi ki birileri çanak suallerle ideolojilerin aynası oluyor, akabinde yirmi sene sonra rüzgar yön değiştirince çanağı tam ters yöne tutana ödüller veriyor... O zaman kendime itiraf ediyorum işte, pisliğin üstüne dikilen süsün de pisliğin parçası olduğunu ve boka batmaktan son anda kurtulmakla en akıllıca tercihi yaptığımı.

Yalnız şu da var, bir kere adamdan sayılmanın tadını alan birisi, haksız yere hafifsenmenin ve küçümsenmenin ızdırabını derinden hissediyor. Bu ızdırabı anlamaya kimselerin aklı yetmeyince de, ahmaklarla sarılmanın çilesi katmerleniyor.

KERKÖYDER'de gurur gecesi !

Kerameti Kendinden Özenti Yazarlar Derneği’nin (KERKÖYDER) kurucusu, daimi üyesi ve onursal başkanı Serhat Öztürk, yazarlık macerasında yepyeni bir gurur gecesine imza attı. Dün yaptığı bir başka yazarlık görüşmesinde gösterdiği performansla dernek üyelerini gururlandıran Öztürk, gerçi görüşme sonucu yazarlığa kabul edilmedi, ama görüşme esnasında “Dün yediğin hurmalar bugün götünü tırmalar” türünden saçma sapan espriler yapmadığı ya da Jeff Murdoch sendromu yaşayarak özdenetimini yitirmediği için büyük bir zafer kazandığını ifade etti.

Dernek üyelerine yaptığı açıklamada Öztürk, “Derneğimizi görüşmelerde başarıyla temsil ettim. Tamam, belki kerameti benimkinden de yüce 'Genel Yayın Müdür'ünü ikna edip profesyonel yazarlığa terfi edemedim, ama önemli olan katılmaktır, kazanmak değil anasını satayım” dedi!

Yazmaya özenen kaplumbağa

Diyelim ki eşgalimiz de emsalimiz de kaplumbağa; ömrümüz de bu kerataya denk düşerse yandık ki ne yandık...

Masal derleyicisi Ezop’un günümüze naklettiği masallardandır “Uçmaya özenen kaplumbağa.”

Kaplumbağa uçabilmek için iki kuşla anlaşır. Onların gagalarına aldığı dal parçasını ısırarak, ağzıyla tutunur. Böylece kuşlar havalanınca kaplumbağa da onlarla birlikte göğe yükseliverir. İlk kez "kuş bakışı" olarak gördüğü manzarayla vecde gelen kaplumbağa bir mutluluk haykırışı atmak için ısırdığı dal parçasını bırakmış olur. Tutunacak dalı kalmayan zavallı kaplumbağanın tek seçeneği düşüp ölmektir.

Galiba, diyorum tüm yaşadıklarımdan sonra, ben de yazmaya özenen kaplumbağa olarak, kendim ettim kendim buldum. Başıma gelenleri de hak ettim.

Hep olmak istediğim adam oldum, dünyada geçen 26 yılımın sonunda. Şimdiyse,  dünyadan göçüp gideceğim ve (nihayet) olduğum kişi olmaktan kurtulacağım günün özlemini çekiyorum.

İnsan neyle yaşar?

Kitapla mı? Saf olmayın, insan ekmekle yaşar!

O kadar laf dokundurduk, bir bütün bienal de döndü bununla ilgili. İki kelime etmezsem içimde kalır.

İl olarak Kafka'nın ortaya attığı ve sonrasında Brecht'in cevaplamadan önce retorik olarak sorduğu "İnsan neyle yaşar" sorusunun cevabı yoktur. Zaten bienal de bununla ilgili. Tek tek insanlar kendileri için en önemli şeyleri söylüyorlar, neticede insanı hayatta tutan ne çok şey olduğunu görüyoruz.

Öte yandan hem Brecht'in hem de bienalin bu soruyla hesaplaşma yöntemini en kibar dille safça bulduğumu söylemek istiyorum. Benlik sorunundan, ontolojiden ve etimolojiden haberi olmayan insanlar olabilir, çok normal. Dahası sanatçılar, akademisyenler için de bu kavramlar havada kalmış kavramlar olabilir, bu da normal.

Anormal olanı; "Hepimiz tek tek neyle yaşadığımızı söylersek insanın aslında ne çok şeyle yaşadığını öğrenmiş oluruz" gibi mesnetsiz bir yöntem üzerinden bir bütün bienali kuran, sürdüren ve milleti bununla oyalayan kuratörlerin bu kavramlardan bihaber oluşudur.

Günün birinde insanlık, insalık kadar eski bu soruya tarih boyunca verilmek istenen cevapları araştırdığında, böylesi saçmasapan ve üretkenlikten tamamen uzak, çocuk eğelencesi gibi "hopçiki yaya" tadındaki tuhaf etkinlikle İstanbul adını yanyana gördüğünde, dünyaya İstanbul'da gelmiş tapon bir İstanbul'lu olarak kemiklerim sızlayacak.

Yeni etiket: Ahiret sualleri

Chicago'daki bir yol inşaatında bu ablalar varmış, ablam söyledi. (müthiş kelime oyunu yaptım)

Daha önce keyifle yazdığım bir dizi etiketin üretim sıkıntısı içine girmesi sonucu, içeriklerine uygun daha geniş bir etiket konsepti üzerinde kafa yormuştum. Sonunda aradığımı buldum.

Eğlenceli ve blogun en okunası etiketlerinden olduğuna inandığım "Doktor korkuyorum" ve "Tercih listesi" etiketlerini, "Ahiret sualleri" başlığı altında bir araya getirip, kapsamlarını genişleterek yazmaya devam edeceğim.

Aslında önceki yazılar için değişen bir şey yok. Hırvat kratörlerin büyük keşif yapmışlar gibi Brecht'in "İnsan neyle yaşar" sorusunu sormaları üzerine bir bienal inşaa edilebiliyorsa, daha kışkırıtıc sorularla blog yazmak da gayet mümkün. Eski yazılar için, mesela "Hacı seni ne korkutur" ya da "Hangisini tercih edersin lan kanka" gibi sorulara cevap verdiğimi pekala iddia edebilirim.

Neyse, lafı fazla uzatmayalım, yeni etiketimiz hayırlı uğurlu olsun millete.

Bir blog için ironik bir analoji: Kalemi kırılan blog

Çölde serap görmek gibi bir şey benim için evde internet görmek

Bir blogun kendisini öldürmesi için en iyi yol yazmamakla olur. Okuru olmayan bir blogun kendi ipini çekmemesi ise "yazmamak için bahane üretmekle"...

İşin kötüsü, elimde dağ gibi birikmiş yazı olmasına rağmen, ne üzücü ki blogu güncelleyemiyorum. Bunun sebebi defalarca yazdığım gibi, internet erişimimde yaşadığım sıkıntılar.

Zaten geçtiğimiz günlerde yazı mecramı değiştirmemi gerektiren bazı olaylar yaşadım. Bunları yeri gelince paylaşırım. Görünen o ki beni okumak isteyenler için yeni bazı mecralara akacağım, ralarda buluşuruz efendim.

Arshavin will never walk again (ayağını kırıcaz bezevengin)

Seni futbolcu yapanın... Adamın pozisyonu yok, nereye koysan oynuyor!

Bir milyon tane spor ve özellikle de futbol blogu var, yüzlerce de okuyucusu var bu blogların. Bunların arasında yazmaya özenen kaplumbağanın yeri zaten yok. Spordan anlamadığımdan değil de ftuboldan hazetmediğimden. Benim futbolla ilişkim "Honours even at Recep Tayyip Erdoğan"dan ibaretti, o da zaten 2 yılda tükenen bilgisayarım yüzünden hayal oldu şimdilik.

Futbolu sevmesem de beni tanıyan herkesin bildiği bir hadise vardır ki, Liverpool dünyada sempati duyduğum tek futbol organizasyonudur. Her sene kadrosunu takip ederim, sonuçları izlerim, Rafa'nın bu takımı bir türlü şampiyon yapamamasını ben de kendimce sorgularım.

Geçenlerde Flying Dutchman'da Wenger ile ilgili bir yazı okumuştum. Fransız'ın Premier Lig'in en başarılı menajerleri arasına çoktan girdiği ve Arsenal tarihinde görülmemiş başarılara imza attığını, ancak uzun süredir şampiyonluk yarışından uzak kaldığını irdeleyen yazıda "Bu sene Liverpool'un da ilk kez şampiyonlukta iddialı olması sebebiyle işleri daha da zor" şeklinde yorumlanabilecek bir de cüme var. (yazıyı okumaya üşenenler olur diye özetledim xD)

Şimdi buna ne demeli o halde. Bugün oynanan maçta ilk yarıyı önde kapatan L'pool, Wenger'in ani müdahaleleriyle bir anda görünüşü değişen Arsenal'den 10 dakikada 2 gol yedi. Kendisi büyük olasılıkla şampiyon olamayacak olan Wenger, bari L'pool'a engel olmasaydı!

Wenger'e olan sempatim reset yedi!!!

Kurallar karman çorman, özgür basın toz duman

N'aber Ahmet, nassın? El salla bakalım ağabeylere... O koltuğu onlardan aldın, el sallamak zorundasın

Siyasette paradigma değişikliğine gidilmesi her zaman rüzgar yaratır. Rüzgardan kast ettiğim şu: Daha önceki uygulamalara benzemeyen uygulamalar yapmak, eski ve saat gibi işleyen düzenin köhnemiş olduğu izlenimini, daha doğrusu yanılgısını yaratır.

Söylemeye çalıştığım kısaca şu: Dış politikada öyle büyük bir paradigma değişikliği yaşandı ki, yeni bakan Davutoğlu'nun birbiri ardına patlattığı diplomasi bombaları kamuoyunda büyük başarılar olarak görülmeye başlandı.

Benim güncel dış politika değişikliklerine bakış açım, Türk siyasetinin ABD eksenine tamamen oturduğu biçiminde. Davutoğlu'nun ABD ile nane molla ilişkiler yürüten devletlere de ziyaretler yapması ve diplomatik "başarılar" elde etmesi sizi aldatmasın. Irak'ta çok karlı ama yönetilmesi zor bir savaştan çıkan ve askeri varlığını sonlandırmayı hedefleyen ABD'nin bölgeye sadık bir Viceroy bırakması gerekiyor. Görünen o ki bu sadık viceroy da Davutoğlu olacak.

Tam olarak, tüm çıplaklığıyla ortaya seremediğim ama var olduğunu ve işleme mekanizmalarını yüzeysel olarak bildiğim, ABD'deki "Hükümet-Medya uyumu" yeni meyvelerini vermeye başladı örneğin. Yabancı medya devlerinden beslenen, taze medya patronu Ciner şahanesi Newsweek Türkiye'nin hükümet yalakası (Yanlısı demiyorum... Yanlılık ya da yancılık peşinde değil bu makaleler, doğrudan yalakalık peşinde) bazı makaleleri, derginin ABD edisyonunda da yayınlandı ve ses getirdi.

Amarigan - Türk ortaklığında yayın yapan bu büyüüüüük medya kuruluşları, gezegenimizin patronlarının çarklarını döndürmek için su taşımaya devam ediyor. Yalnız kendilerine şu Türk atasözünü de hatırlatmak isterim: Taşıma suyla değirmen dönmez!

Bu arada, bağımsızlığı tartışmalı medya örgütleri, Türkiye'de özgür basının baskı altında olduğunu söylemiş. Yooo, hiç de değil. Bakın, bizim "Özgür" basın çoktan ipleri Amarigan devlerinin eline vermiş !!! Dergilerimiz bile Amarigan isimleriyle çıkıyor.

I'm feeling so disgusted, how pathetic can I possibly be

Solan çiçekler değil de sanki yiten günler daha hüzünlü gibi... Sanki

Gözlerinin olmadığı yerde durdum bugün. Göremeyince düştüm. Düşümden düşünceler de düştü benimle beraber. Gözlerinin olmadığını gördüm. Sonra sana meylettim, öylesine belirsiz ki varlığın. Derken bir çiçek açtı alnımın orta yerinde. Daha güzel olur belki yarın. Bir kalp, sevgisi bölünmüş; yarım! Kalkın! Yattığınız yerden kalkın! Çünkü gözlerini görmedim bugün. Belki varlığı ya da yokluğuydu meselem. Ama gözlerinin olmadığı yerdeydim, gözlerini göremeyince düştüm. Düşüncelerime düşlerim yarenlik etti, düştüğüm yerde gözlerini gördüm. Çünkü o öyleydi: En küçük cesareti bile en büyük ödlekliği kadardı!

"Yardan düştüm, yaralarım yardan armağandı"

---

http://fizy.com/s/17sols

I just read your letter,

It says that you'll be gone for awhile.
Don't you think t'was getting better,
I guess I'm just a fool strung-out.

What to do?
Life is through.
Just wanna kill, myself for you.

I wonder, just how sympatic you'll be?
You've come to take me under,
And I forgot all about me.

What to do?
Life is through.
Just wanna kill, myself for you.
So tell me why?
You say goodbye.
And tell me why!??
YOUR FUCKING UP MY WHOLE LIFE!

Yeah,
Fucking up my whole life,
So I'm on my way,
I leave today,
If I get away,
It'll be okay.
It'll be okay.

I'm looking out a window,
Into a world that's taking you from me.
And I'm feeling so disgusted,
How pathetic can I possibly be ?

What to do?
Life is through.
Just wanna kill, myself for you.
So tell me why?
You say goodbye.
And tell me why!??
YOUR FUCKING UP MY WHOLE LIFE!

Yeah,
Fucking up my whole life.
So I'm on my way,
I leave today,
If I get away,
It'll be okay.
It'll be okay.

If their's a better place you can take me,
Better life you can give me.
Whatever place I can start all over.
And I would, never need what you gave me.
Never need you to save me.
And never feel like this life is over.

So I'm on my way,
I leave today,
If I get away,
It'll be okay.
It'll be okay.

Kötü gidişin sorumlusu benim!

Cebimde beş kuruş yok arkadaşım. Benden borç istemeyin

Düşünmeden edemiyorum; bunca yetersizlik ve yetkinsizlik sarmışken etrafımızı; falanca kurumun yöneticisi konumunda olanlar sadece aldıkları maaşın yeterli ve yetkin olmasıyla teselli bulabiliyorlar mı?

Fakirlik araştırması sonuçlanmış, fakirlik oranı düşmüş. Bayramdan sonra ne güzel haber. Bazen içimden çıldırırcasına sevinmek geliyor. Sonra eskimiş bilgisayarımda en sevdiğim oyunları bile oynayamadığımı, yenisini almak için yeterli param olmadığını çünkü işsiz olduğumu, bu arada iki üniversite okumuş bir de master yapmaya niyetlenmişken hala işsiz kaldığım halde başbakanın "Üniversite okuyan herkes iş bulamaz" şeklindeki süper açıklamasını; fakirlik araştırmasının sonucuna göre tahsil oranı yükseldikçe fakirliğin azaldığını ama ben üniversite okudukça ve master yaptıkça daha çok fakirleştiğimi, bu arada kabineye ya da en azından meclise girebilmiş kişilerin aile efradından kimsenin de işsiz kalmadığını...

Hatırlıyorum ve susuyorum.

O zaman anlıyorum işte. Ülkede hiç bir sorun yok. Her şey toz pembe. Ortalık güllük, gülistanlık. Bir özgürlük, bir ucuzluk değme gitsin.

Bir iki aksayan şey varsa da onun sorumlusu herhalde benim, ya da benim gibi yüksek tahsil yaptığı halde işsiz olan bir kaç zıpçıktı! Biz bozuyoruz hep istatistikleri! Biz de olmasak yüksek tahsillilerin fakirlik oranı iyice azalacak.

Menajer gönderen takımın sanal maceraları

Bir Ağustos sonuçlarına bak bir de eylül... İstikrar şart!

Gerçek Kasımpaşa, önce Trabzonspor sonra Fenerbahçe'yi yenerek son haftalarda büyük sükse yaptı. Moritz de yakında büyük takımlardan birisinin yolcusu olur gibi geliyor bana. Bu işlere daha çok Demirören ve Aziz Yıldırım meraklı. Neyse...

Gerçek Kasımpaşa'nın aksine, ben lige hızlı girip sonradan duruldum. İlk ayda büyük başarı yakaladıysam da ikinci ayın zorlu fikstürü beni yere serdi. Bu ay oynadığım üç maçta 1W/1D/1L istatistiği yakaladım ve sadece 4 puan alabildim. Yine de kaybettiğim takımın Beşiktaş olduğunun altını çiziyorum!

2009/9/13

Kasımpaşa: 3 Gençlerbirliği: 2

Güçlükle çevirdiğim bir maç oldu. Çok fazla söylenecek bir şey yok, kazanmış olmayı ben şansımın yave gitmesine bağlıyorum. Kayda değer bir oyun olmadı iki takım için de ama bol gol vardı. Orta sıralardaki rakiplerimden olan Gençler'e evde puan kaptırmamış olduk en azından.

2009/9/19

Beşiktaş: 3 Kasımpaşa: 0

Kadro belli, bütçe belli, durum belli; velhasıl skor da belli! Eğri oturup dorğu konuşalım, deplasmanda son şampiyona karşı oynayan yeni küme atlamış bir takımın kaybetmesi olağan bir durum. Üzücü olan, takımın sahada bir şey sergileyemeyen, olumsuz görüntü çizmesi... Yeni taktik sistemine alışamadığımdan maçlara müdahale etmekte güçlük çekiyorum. Yaptığım hamleler ya işe yaramıyor ya da ters tepiyor. Büyük takımlara karşı yitirilen puanlar önemli değil ama sıralamada rakibim olacak takımlar için büyük handikap.

2009/9/27

Kasımpaşa: 1 Antalyaspor: 1

İşte o handikaplardan biri. Hazırlık maçlarında forvette denediğim Azar Karadaş'ın bu sezon attığı ilk gol, birinci yarıdaki penaltı golüydü. Onun haricinde sadece solda Moritz biraz varlık gösterdi, takım oynamaya istekli değil. Bu durumun geçici olmasını umuyorum. Rotasyonda Fatih Akyel'e şans verdim. Bu maçta sağ bekte 6,5 puanla oynadı. Martin Baran da o puanı alabildiğine göre yola onunla devam etmek mantıklı.

Gökçek'in son harikası Ankaraspor'un durumu FM'ye yansıtılmadıkça TSL oynamanın keyfi yerine gelmez.

Kasımpaşaspor Kulübü A.Ş.

9th: 3W/2D/2L, 13 p.

Sıralamada 5 basamak birden kaybetmek hoş değil ama Denizlispor'un gerçekçi olmayan galibiyet sayısı, zorlanan Antalya karşısında da futbol adına bir şey oynamamış olmanın sonucu bu işte. Hayıflanmam yersiz, 9 puanın 5'ini kaybettim, 4'ünü kazanabildim. Yani başarı oranım %45. Bu rakam her şeyi açıklıyor, bu ay büyük başarısızlık yaşadım.

Oyuncu performanslarına gelirsek... Emeklilik bekleyenlere bu ay şans tanıyayım dedim ama hayal kırıklığına da uğradım. UEFA Şampiyonluğu olan, Avrupa görmüş Fatih Akyel resmen mızmız. TSL'nin kurdu Cenk İşler'in takıma faydası yok! Murat Erdoğan, Ali Güneş... Off içim karardı!! Bu arkadaşları takıma doldurursan sonuçlarına da katlanırsın. Fatih ve Ali Güneş varken sağ tarafı Christian Keller ve Martin Baran ile oynatma ihtiyacı duyuyorsam durumun vahametini siz anlayın.

Bu ay böyle geçti. Gelecek ay neler olacak derseniz, işte 10/2009 programı:

2009/10/4 - Denizli (D)

Denizli lige fırtına gibi girdi, aynı biçimde de devam ediyor. Olaylarını çözmek için bir iki maçlarını izledim ama kayda değer bir izlenim edinemedim. Yeni taktik sisteminin maça etkilerini okumakta hala güçlük çekiyorum. Allah sonumu hayır etsin. Beklenti: 1 p.

2009/10/18 - Gaziantepspor

İçeride çok puanlar verdik. Rakip konumdaki Antep'i muhakkak yenmeliyim. Şansıma, şimdiye kadar tek galibiyet alabildiler. Ama bu formsuzlukları benim maçta tersine dönerse ben de başaşağı gitmeye başlarım demektir. Tam da "Telafisi yok" türünden! Beklenti: 3 p.

2009/10/24 - Eskişehirspor (D)

Gerçekte Eskişehir gayet iyi gidiyor, oyundaysa dipteler. Deplasman olmasaydı kolay maç derdim ama puan yitirirsek bile fazla sallanmamış oluruz. Yine de buraya kadar kaybettiğim puanları telafi etmek için, şüpheli Denizli ve Antep maçlarında oluşacak kazaların yaralarını sarmak için tek yol kazanmak. Beklenti: 3 p.

2009/10/28 - Konyaspor (Kupa)

Çok önemli bir Fener maçı öncesi, 1 haftada 3 maç oynayacağım. Birisi de telafisi olmayan kupa maçı. Allahtan rakip Konya. Tamam, sağlam pabuç değiller ama, mutlak favori olduğum bir maç olacak. Mazeretim yok. Beklenti: 1 p.

2009/10/30 - Fenerbahçe (D)

Kasımpaşa'nın gerçekte Fener'e Kadıköy'de 3 atması sizi aldatmasın. Asıl rakibim Fener değil, dahası bundan önceki maçlarda çok zorlanacağım garanti. Yorgun argın Fener deplasmanında bırakın puanı, tabelayı bile düşünmüyorum. Beklenti: 0 p.

İyi ki zamanında "atmamışız"

Dilimde tüy bitti, bu iddaa işine o kadar girmeyin diye... Ama millet seviyor kumarı arkadaş

Daha önce atmation şeklinde bir etikete başlamaya karar vermiştim ama yeterli motviasyonu bulamayınca devam ettirmemiştim.

Sadece spor bahisleri için değil, kumarın her türlüsü için düsturum "Kumarı oynatan kazanır" şeklindedir. İşin kötüsü, hafiften bir zaafım da var kumara. Bunun için hiç oynamamayı tercih ediyorum zaten.

Neyse, spor bahisi mevzuuna dönelim. Her türlü olayda kendisini her zaman haklı, rakiplerini her zaman haksız gören spor yöneticilerini fazlasıyla ilgilendiren olayların yaşandığı bir kaç hafta geçirdik.

Geçen haftaki BBL GS-CC vs Ülkerbahçe maçında taraftarlar cozutmuş, maçı GS kazanmış, maçtan sonra Adnan Polat da sanki taraftarlar gemi azıya almamış gibi aralarına girip hatıra fotoğrafı çektirmişti. Daha sonra hazırlık maçında GS'nin hile yaptığı ortaya çıkmış, takımı ligden ihraç seviyesine kadar getirecek olaylar baş göstermişti. Bunun üzerine FB'li yöneticiler de GS'yi, gerçi hak ediyorlardı ama, yerden yere vurmuş ve "Psaaa, cin con diil mi, hep aynı hikaye" demişti.

Şimdi UEFA, Fener'in Avrupa maçındaki rakibi Honved'in şike işine burnuna kadar battığını ve şüpheli maçlar arasında Fener maçının da olabileceğini söylemiş.

Yanlış anlaşılmasın, şikeden şüphelenilen takım Fener değil. Ancak işin içinde şike olduğunda galibiyetin de öneminin azaldığı bir gerçek. Yani soruşturma sonunda Fener'in herhangi bir ceza almasını beklemiyorum. Ama spor bahisi şirketlerinin verdiği iyi bahislere kapılıp Avrupa maçında yatan zayıf bir rakibi yendiği için için haftalardır kasım kasım kasılan Fener'in de, insanın istemeden de olsa bu pislik işlere bulaşabileceğini kötü yoldan görmüş olması üzücü ve bir o kadar da ironik.

Uzun lafı kısası: Hanginiz adamsınız da diğerinizi adam olmamakla suçluyorsunuz. (Beşiktaş'ın da karnesi iyi değil, Trabzon'un da... Cavcav desen, bu sabah televizyonda Antalya ve Bursa'yı itin şeyine soktu... Çok güzel hareketler bunlar)

Steam'in açtığı kapıdan girenler: Runic Games

Runic Games, başarılı bir satış yakalarsa Torchlight'in MMO'sunu da yapacak... Herkes Steam'e hücum etsin lütfen...

Oyun fenomeni Half-Life'ı Sierra ve küresel dağıtıcısı Vivendi ile birlikte yaratan Valve'in desteğiyle kurulan ve ilk aşamada ikinci nesil Valve oyunlarının dağıtımı için kurulsa da daha sonra bir çok firmaya online dağıtım hizmeti veren Steam, bağımsız geliştiriciler ve küçük bütçeli yapımcıların da göz bebeği oldu.

Steam'in ilk başarısının hangisi olduğunu belirlemek zor. Ancak en büyük başarıyı Braid'in sağladığını söylemek haksızlık olmaz. Bir çok bağımsız geliştirici projelerini tanıtmak için kırk takla atarken, Braid Steam sayesinde hem büyük bir dağıtım alanı ve pazar buldu hem de rakipleriyle karşılaştırılamayacak bir reklam macerası. Steam'in Braid'i doğurduğunu söylemek abartı olmaz.

Yeni oyuncular

Bu kapıdan giren bir diğer firma da Runic Games oldu. Mobbing midir, ilkesel anlaşmazlıklar mıdır, yoksa Vivendi-Activision ekseninde bir gidip gelmek midir bilinmez, Blizzard'ın yaratıcı ekibinin en önemli elemanları uzun süre önce şirketten ayrılarak Flagship Studios adında bir firma kurmuş, bangır bangır reklamını yaptıkları "Diablo killer" projeleri Hellgate London ile çuvallayınca da iflas etmişlerdi. Flagship'in sancaktarı Bill Ropper kendisine çuvallayacak başka işler buldu, ama Blizz-North'un yaratıcı ekibinden olan ve Flagship'in de emekçileri arasında yer alan çekirdek kadro bir araya gelerek Runic Games'i kurdu ve kendi projelerini üretmeye başladılar.

Pek ses getirmeyen Fate ve telif kavgasına kurban giden Mythos'dan sonra, sessiz sedasız çalışmalarını sürdüren Runic, Steam ile gücüne güç kattı ve yeni oyunları Torchlight'ı Steam üzerinden, hem de 20$ barajında dağıtarak benzeri görülmemiş bir satış başarısına ulaştı.

Üstelik baştan ayağa "Diablo-killer" olan oyun hakkında bir kez bile bu yönde tanıtım yapmadıkları gibi, forumlarda kullandıkları tanımlama ""Diablo-tribute" oldu. Görünüşe göre Hellgate'i çuvallatan gerçekten de Ropper'ın kompleksiymiş, kim tahmin edebilirdi ki (ben?!).

Eski alışkanlıklar

Runic, yepyeni hit oyunun bir editörünü de yayınladı ve fanatikler şimdiden mod işine giriştiler bile. Bu da eski Blizzard'ın ve Bethesda gibi oyuncu dostu firmaların takındığı yapıcı tavıra benziyor; ouncu oyunu satın aldıktan sonra üstünde her türlü hakka sahip olabiliyor ve yapımcı bu haklar üzerinde kontrol sahibi olmayı talep etmiyor. WOW'u geçtim ama bilhassa SC2 ve D3 için yeni nesil bir Battle.net geliştiren Blizzard'a ders olsun.

Bana öyle geliyor ki, oyunlarını yaratırken dağıtımcıların tuhaf pazarlama planları çerçevesinde eğilip bükülmekten rahatsız olan Valve'in başlattığı Steam projesi de en çok Runic Games gibi oyunsever profesyonellerin işine yarıyor.

Honors even at Recep Tayyip Erdoğan

İlk ayın performansı ilişikte sunulmuştur...

Football Manager 2010'a ilk bakışı attığım yazımda, bir yurdum klasiği olan "Muhitten çıkan mehşuru sahiplenme" hadisenin doruğuna çıkan, Kasımpaşalı Başbakan'ın adının verildiği stadından ötürü Kasımpaşa'yı oynamayı tercih ettiğime değinmiştim.

Bana öyle geliyor ki, daha önce Blyth için yaptığım bir kariyer yazısı denemesini bu kez de Kasımpaşa için yapsam, keyifli bir okuma macerası yaratabilirim sizler için. Bundan ötürü, oyunun bilgisayarıma yaptığı her türlü kastırmaya rağmen ısrarla devam ettiğim Kasımpaşa maceramdan kesitleri sunuyorum

Kadro değerlendirmesi

Amcamlar yeni/eski Türkiye yıldızlarıyla adı sanı duyulmamış yabancıları bir araya toplayıp berbat bir takım kurmuşlar. Maaşallah Ali Güneş'inden Fatih Akyel'ine, Koray Avcısı'ndan Murat Erdoğan'ına, İstanbul takımlarının bütün döküntüleri Kasımpaşa'da... Hepsiyle sezon başında sözleşme yenilendiği için ne satabiliyorsunuz, ne sözleşme feshedebiliyorsunuz. Kasada para yok, kovamıyorsunuz da... Mecbur bu arkadaşlarla oynanacak!

Fena randıman alamadıklarımız da var. Nourdin Boukhari, (Buhari), Andre Mouritz gibi yabancılar TSL seviyesinde hatta zaman zaman üstünde oyuncular. Maaş aralıkları da 3000-5000£ seviyesinde, yani elinizde tutmaktan zarar gelmez. Ancak diğer yabancıları ve yaşı kemale ermiş Türk oyuncuları bir şekilde göndermeden uzun lig maratonunu tamamlamak mümkün olmayabilir.

Kasımpaşa Spor Kulübü

Media prediction: Relegation candidate

4th: 2W/1D/1L, 7 pts.

Gördüğünüz gibi beklentilerin üstünde bir performansla lige giriş yaptım. Deplasman iç saha ayırt etmeksizin önüme gelene gol attım. Ligin ilk ayında toplanabilecek puanlarda 7/11 yaparak sıralamada yukarıları zorlayacağımı kanıtlamış oldum. Maç maç performansa bakarak değerlendirmeyi detaylandıralım

2009/08/08

Kasımpaşa: 4 Büyükşehir Bld.:0

Lige başlamak için ne güzel bir yol. Maçtan önce rakip antrenör "Pısaaa Serhat kimmiş" deyince gördü hoşafın suyunu! Takımı, sezon boyu oynatmayı planladığım 4-4-2'den farklı olarak 3-6-1 ile sahaya sürdüm ve takımın gol bölgesine kolayca geçebildiğini ama pozisyona giremediğini görünce asıl taktiğim olan 4-4-2'ye döndüm. Skor kendiliğinden geldi. Gökhan Güleç 2 golle yıldızlaştı.

2009/08/16

Sivasspor:2 Kasımpaşa:1

Gerçeğin aksine Sivas oyuna geçen iki yıldaki performansını aratmayacak biçimde başladı ve içeride puan kaybetmedi. İlk kurbanları da ben oldum. 4-4-2'nin oturmaya başlamasıyla derli toplu bir görünüm sergilediysek de, penaltıdan Gökhan Güleç'in attığı gol olmasa tabelada adım yer almayacaktı. Oyuna gelecek bir patch ile Sivasın gerçekte olduğu gibi dibi görmesini diliyorum.

2009/08/22

Kasımpaşa: 2 Kayserispor:2

İki defa geriye düştüğüm bir maçta, istikrarlı rakibimden 1 puan almayı yeterli görüyorum, malum kadro berbat! Bu kadroya ısrarla 4-4-2 oynattığımdan, orta sahada sık sık zorlanıyorum ama tek forvete inersem de takım pozisyona girmiyor. Bunun için orta alanı hızlı geçtiğim ve göbek yerine kanatları kullandığım "Ada Futbolu v1" taktiğimin FM10 için revize edilmiş halini kullanıyorum şimdilik. Sanırım sezon içinde taktik oturacak, takım da alışacak ve Kayseri bile olsa içeride bu kadar kolay puan vermeyeceğim.

2009/08/30

Manisaspor: 2 Kasımpaşa: 3

Deplasmanda erken bir golle öne geçtikten sonra oyundan silinip tekrar mağlup duruma geçerseniz ne yaparsınız? Takıma müdahale edersiniz değil mi? Ama elimde müdahale edecek bir kadro olmadığındandan büyük bir değişiklik yapamadım ve sadece Touchline ayarlarıyla maça müdahale etmeye çalıştım. Şaşırtıcı bir sonuç verdi, Gökhan Güleç ve Diego Ruiz'in golleriyle maçı son anda çevirerek deplasmandan 3 puan almayı başardım.

Sağlık hedeflerini rakamlaştırmak

Ben kilo vermek istemiyorum ki diyen yalancıdır.

Ben karın kası istemiyorum ki diyen şerefsizdir.

Ben aslında şişmanlardan hoşlanıyorum diyenin kendine saygısı yoktur.

Yaz başı yazdığım blogpostta fazlalık 10 kg ağırlıktan kurtularak yeniden 2 basamağa düşmeyi, ayrıca bel çevremdeki simit biçimli yağlanmaları da yaşımın gerektirdiği seviyelerin altına indirmeyi (20-30 yaş grubu erkekler için üst sınır 95cm) umduğumu söylemiştim.

Böbürlenmek gibi olmasın, hedefimin yarısına gelmiş bulunuyorum.

Haziran ayında 108 kg olan vücut ağırlığımı 103'e indirerek 5 kg fazlalığı attım. Kaldı 5 kg daha! Kışın kilo vermek zor ama önümüzdeki günlerde yaşamayı planladığım bazı koşturmalardan sonra o sorunu da aşarım diye umuyorum.

Bel çevresinde de coşum yaşadım. Risk sınırının hayli üstü olan 109cm'den 101cm'e inerek yarıdan da fazlayı kat etmiş oldum. Kışın bel çevresini eritmek zor ama önümüzdek--- Aynı şeyleri söylemeye niyetim yok.

Eveeet... Durmak yok yola devam sloganı sadece bu durumda kullanılmalı bence!

Eski alışkanlıklara veda: Yenilenen yüzüyle Football Manager 2010

Sports Interactive kutulu fiyat olarak 90 TL belirlemiş.
Bize yine torrent yolları göründü desene...

Football Manager 2009 son dönemde oynadığım en iyi spor oyunuydu. FM8 ile çokça vakit geçirdiğimden uzun süre serinin en iyi oyunu olarak onu görmüştüm. Ama FM9'daki 3D hadisesinin başarıyla kotarılması düşüncelerimi kökünden değiştirmişti.

FM10 piyasaya çıkalı 1 ay, torrent'e düşeli 1,5 ay, bilgisayarıma kurulalı 15 gün oluyor. Bu süre içerisinde sağlam bir gözlem edinecek kadar yeni oyunu oynamayı umuyordum. Araya Ankara işi girdi, ama görünen o ki girmeseydi bile hedefime ulaşamayacaktım. Çünkü FM10'da bir tuhaflık var.

Yenilikler
Öncelikle arayüz tamamen yenilenmiş. Yeni arayüzü sunan standart tema (Skin... Theme... nasıl çeviricez bu arkadaşı Türkçe'ye xD) beyaz ağırlıklı. Ancak şurası bir gerçek ki bu beyaz tema, gözü fena zorluyor.

Tema'yı geçtim. Arayüzde, tek bir ekrana birden çok seçenek sığdırma anlayışı benimsenmiş. Tam kotarılamadığı için başarısız olmuş. Aradığınızı bulmakta zorlanıyorsunuz. Eskiden şakadak bastığınız düğmeler de yeni eklenen sekmeler altında gizlenmiş, sıklıkla kullandığınız bazı seçeneklere ulaşmak zorlaşmış yani.

Yeni arayüzün tadını çıkarmak için koyu reknli temalara yönelmenizi tavsiye ediyorum. Standar dark tema bile işe yarıyor. Yine de ben sanki FM9'un eski gri/yeşil/mavi ağırlıklı temasını özledim gibi. (Arayüze öyle ya da böyle alışırız)

Beğenmediklerim
Oyunla ilgili bir serzenişim ise, programcıların savrukluğuna olacak. FM9'da bile 3D motoru sistemimi zorlamıyor, tıkır tıkır işliyordu. Her yerde "Tüm porgram kodu elden geçirildiği için artık sistem daha hızlı işleyecek" demişler, bunu teyit eden kullanıcı yorumları da var. Fakat bunların "Elden geçti" dediği, ekran kartının belleğine daha çok yüklenmekten ibaretmiş. Oyunu bir süre oynayınca muhakkak vista'nın baş ağrıtan igfx hatasını veriyor. Sorun Vista'da değil, ekran kartının tümeleşik olması yani sistem belleğini paylaşmasında. Kısaca, 1GB bellek hem oyuna hem grafiklere yetmiyor. Ama işin içine Vista girince, bu durumdan kaynaklanan aksaklık bütün bilgisayarı dağıtıyor.

Gayet güzel olmuş lan
Bunun haricinde, oyuna eklenen yenilikleri çok beğendim. Yeni teknik ve istatistik analiz sistemi, maç toplantısı, kulübeden takıma müdahale etmek, oyuncu değişikliklerinde anında team talk verebilmek... Kısaca oyuna getirilen yenilikler hoşuma gitti.

Türkiye ligi deneyimi için, berabere kaldığımda çıkacak olan "Honours even at Recep Tayyip Erdoğan" yazısını görmek için Kasımpaşa seçtim, memnunum. Herkese tavsiye ederim, Belediyesporla falan vakit kaybetmeyin :)

Son sözler (iyice oyun incelemesine döndü ortam)
FM10 çıktı ve düşük konfigürasyonda biraz sorunlu oynanıyor; yani evet, ancak iyi bir sistemde hakkıyla oynanacak. Peki, gelecekte? FM11'i bilmem ama FM12 taş ve sopalarla oynanacak. (ekşi sözlük'ten entry çaldım, hiç utanmadım)

Kimse okumasa da yazarım

O kadar kitap okuyorsunuz, biraz da benim blogu okuyun, allahsızlar...

Bazı arkadaşlarım/yakınlarım/okurlarım, bana "Bu aralar nerede yazıyorsun" diye soruyorlar. Blogu işaret ettiğimde "öyle değil, ciddi müessese olarak" diyorlar.

Blogların ciddiyet arzetmediği ortada. Bunu bilimsel çalışmalar yaparak ispatlamanın gereği yok!

İnternet üzerinden çeşitli hizmetleri sağlayanlar ve yeni nesil medya araştırmacıları, her ne kadar blogların varlığının interneti bilgi otoyolu haline çevirmede büyük rol oynadığına vurgu yapsa da, şurası büyük bir gerçek; emeğin yanı sıra para da harcanarak meydana getirilen bir kaç sağlam blog hariç, bloglar narsist günlüklerden ibaret.

Şunu itiraf edelim artık: Her blog aslında bir mastürbasyondur!

Blog yazarı kendi blogu için bu durumu fark etmese bile, okurlar bunun farkındadır.

Blog yazarı sayısıyla blog okuru sayısı örtüşmez. Blogların büyük bölümü okuyucusuzluktan şikayetçidir. Blogların tamamına yakını ilgi alanı kayması sorunu yaşar.

Bloglar, neredeyse hiç biri, okunası değildir.

Ama bu bloglar sanki bizim en büyük ve en samimi projelerimizmiş gibi üstüne titrediğimiz üretim alanları olmayı başarmış durumdalar.

İşte bunun için, kimseler okumasa da yazarıyoruz ve görünen o ki uzun yıllar boyunca da yazmaya devam edeceğiz.

Yenilikler ve inhaler

Kahve alışkanlığı olanlar için düşünülmüş harika bir çözüm

Blogun nefesini temizleyeceğim çalışmalar kapsamında ilk hedefim etiketleri elden geçirmek. Etiketler çok tematik, bundan ötürü bloga girdiğim postları etiketlerken sıkıntı yaşıyorum.

Ancak bir inhaler ile nefesi temizlemenin vakti geldi. Üretkenliği sınırlayan bazı etiketlere son verirken, yeni bir takım etiketler ekleyerek blogun mecraını genişleteceğimi sanıyorum.

Uzuunca bir süre, Ozan ile birlikte, pek de bir şey yapmadan çalıştığımız ve "Bir blog nasıl öldürülür" listesindeki 5465768 hatanın her birini ifaal ederk öldürdüğümüz iki blog, "Pipililer" ve "Yazılması Gerekenler", benzer hatta aynı isimlerde etiketler biçimini alarak blogda yerlerini alıyorlar.

Bunlara ek olarak, bazı yeni etiketler de blog sınırları içinde aktif olacak ve tahminen hem ğretkenliğimi arttıracak hem de okuru okumaya motive edecek.

Bununla birlikte bazı etiketler de tarihin tozlu sayfalarındaki yerlerini alacak, içerikleri düzenlenerek diğer etiketlere aktarılacak ve yok olacak.

Bu nefes açma süreci de bloga canlılık getirmezse, artık yeni önlemler alırım.

Yutak hastalıkları mütehasısı Hulki ve okuyanların kulak mukozalarını uçuklatan akıl almaz maceraları

Tadilat, bakım ve onarım çalışmaları nedeniyle yavaşladık. Ama kapanmadık. Açılım modayken kapanmak bize yakışmaz :)

Şaşırtıcı ve sıra dışı blogpost başlığı kullanarak "müşteri" çekmek bayat bir hikaye mi? Haklı olabilirsiniz, başlıklarda cüretkar davranmak çoğu zaman arama motorları için olumsuz sonuçlar doğmasına sebep olabiliyor.

Yalnız bizim kemiklemiş bir okur kitlemiz var (4 kişi... Annem, öz annem bile okumuyor yahuuu).

Bu okur kitlesinin ilgisini belli konulara çekmek için kimi zaman, afedersiniz, götümüzü açtığımız bile oluyor. Ki evet, şimdiye kadar insanları etkilemek için 4 kere götümü açmışlığım var... Büyük bir çığlık kopuyor, evde denemeyin! (Ya da, düşündüm de... Eğer gerçekten götünüzü açmaya niyetliyseniz, sadece ama sadece evde deneyin... Sokakta açarsanız, maazallaaaaaah!!!)

Geride bıraktığımız 10 günü, mevsim hastalıklarına yenilerek yatakta geçirdiğimden ve defter yüzü açıp ders de çalışamadığımdan, yarın gireceğim ALES sınavı hayal oldu. Zaten elimde umut edeceğim hiç bir şey yok; işim yok, param yok (Allah bugünümü aratmasın, o ayrı), çevremde kafa dengi arkadaşım yok, falan fişmekan...

Bu süre içinde bir kez daha anladım ki, koskoca hayatı sidik zoruyla yaşamaya gayret ediyorum işte... Ne yapalım, benim kabahatim değil!

Bu tuhaf "kendine acıma seansı new age version 2.0 gold eddition collectors box set" türü ve mesaj kaygısı had safhada olan girişten sonra blogpostu şu şekilde bitirecek olmak da bana garip geldiği kadar size de garip geliyordur umarım. (Asgari sayıda noktalama işaretiyle paragraf tamamlama yarışmasında dereceye girdim!!)

Blogun beti benzi attı biliyorsunuz. Sadece kendi keyfime blog tuttuğumdan ve ortada "kütüğü" tutulacak bir eserim olmadığından, en azından betini benzini yerine getireyim blogun. Bunu istiyorum.

Evet, söylemiştim, böyle başlayan bir postun böyle bitmesi, blog alemlerinde ne ilk ne de son!

Pasaklı hayvanların varlığında kişisel hijyen yalan oluyor

Bu masum masum uyuklayan yavru şimdi tam 30 kilo çeken bir kaşık düşmanı. Üstelik, tükürüğü antibakteriyel/antiviral özelliğe sahip olsa da, neticede kendi ayağına işeyen bir yaratık. Allahım, sen koru yarabbim...

Malum, bu aralarda H1N1’in pandemi/epidemi riski var, herkes diken üstünde. Sağlık Bakanlığı da herhalde ABD’nin dolduruşuna gelip satın aldığı, deneyleri tamamlanmamış aşılar bozulmadan vatandaşa “zerkedebilmek” için, buram buram “Aklınıza başınıza devşirin, Domuz Gribi var üleyn” naraları atıyor.

Bu ortamda sazan gibi “Aşı olmayın” demek doğru değil, yine de çoğu grip varyantında olduğu gibi kişilerin kendilerini virüsten basit önlemlerle korumaları da mümkün. Bu önlemlerin başında da kişisl hijyen geliyor.

Gel gelelim, doğuştan va yaradılıştan pasaklı, üstelik ömürleri boyunca şımartılmış ve yaramazlıkları tavan yapmış iki köpeğiniz olduğunda, hijyenden söz etmeniz mümkün değil. Böyle durumlarda “Keşke kedim olsaydı” diyorum, temiz hayvan namussuz!

Benim azgın “Gondikler”, sürekli toprakta/çamurda/pislikte debelendikleri için buram buram kirlilik akıyor üzerlerinden. Onlara deli gibi aşı yaptırdık elbette; gelin görün ki kendimizi H1N1’letmeye henüz yanaşmadık. Maazallah, bu şerefsizler bir yerlerden daha tehlikeli bir virüse rasgelseler aynen bize bulaştıracaklar. İpneler xD

Evde üç kişi olmanın faydaları var. Yıkanma/temizlenme/köpekleri doyurma işlerini vardiyalar halinde üsleniyoruz. Böylece evde aynı anda herkesin kirli olması gibi bir durum yaşanmıyor. İşin kötüsü, sık sık evdeki herkesin aynı anda temiz olduğu bir durum da yaşanmayabiliyor. Ama şimdilik idare ediyoruz.

Aşı deneyleri bir an önce tamamlansa ve anti-viral ilaçlar da iyice güçlense de, köpeklerimle güven içinde çamur içinde yuvarlanabilsem artık !!!

Not: Ben yuvarlanmasına yuvarlanıyorum da, kendim infekte olup başkalarına da bulaştırırsam diye korkuyorum… Yoksa “Hınzır gribi” bize ilişmez kanka !

OCW projesi ve diğer “Herkese Açık” komünler

Artık sarışın Kuzeyliler'in verdiği dersleri sadece Hindistan göçmenleri dinlemeyecek. Kendi sıranızı kullanmanın vakti geldi.

Open Course Ware, (OCW – Açık Ders Gereçleri) ilk kez MIT tarafından tanımlanıp uygulamaya geçirilmiş, zamanla bir çok ülkede benzer şekillerde işleyen Açık Üniversiteler (AÖF gibi) ve bir çok saygın kolej, enstitü ve üniversitenin katılımıyla zenginleşmiş bir proje.

Bu projeye gönüllü olarak katılan üniversiteler ve belli derslerin hocaları, ders notlarından kendi hazırladıkları yazılı ve görsel ders materyallerine, hatta çokluortam uygulamalarına kadar bir çok ders gerecini, ilgili internet sitelerinde karşılıksız ve tamamen açık olarak halka sunuyor.

Açık yazılımlar
Açık materyal projesi bununla sınırlı değil. Birçok kişi ve kurum, fikri mülkiyet konusunda daha esnek davranıp, normal koşullarda telif yasalarına tâbi olan ürünleri farklı sözleşme ve lisanslar aracılığıyla, tamamen bağımsız ve özgür olarak dağıtıyorlar.

Örneğin bilişim sektörünün dev kartellerinden Microsoft’un her alanda ürettiği sektör lideri yazılımların her birinin, MS’in ürettiklerinden daha başarılı, daha verimli çalışan ve daha kullanıcı dostu, “Açık” alternatifleri var. Sadece GNU/GPL lisansıyla dağıtılan Linux sürümlerinden bahsetmiyorum; herkesin bildiği Mozilla Firefox, Open Office gibi yazılımlar, yüzlerce dolarlık ücretli alternatiflerinden daha başarılı “Açık” yazılımlar.

Açık oyunlar
Bilişim sektörünün en tatlı parası da Elektronik Eğlence alanında kazanılıyor. Sadece iTunes ya da VOD/MOD seçeneklerinden söz etmiyorum elbette. Sektör lideri oyun üretici ve dağıtımcıları her yıl kârlılık oranlarını artırmanın yolunu buluyor.

Ama bu alanlarda da rekabet çok “Açık”, çünkü bunu sağlayan özverili yazılım geliştiricileri var. Bu geliştiricilerin en başında da, bence bir sektör idolü olan John Carmack geliyor. Carmack’in şirketi id Software, yayınlandığında olay yaratan ve her biri yeni bir türün yaratıcı olan oyunlarının program kaynak kodlarını, belli bir sürenin sonunda halka açık bir biçimde, GNU/GPL lisansına uygun olarak yayınladı. Söz konusu ettiğimiz program kodlarının arasında, gelmiş geçmiş en başarılı İnternet FPS’si sayılan Quake 3’ün de altyapısını oluşturan idTech 3 motoru da var.

Daha önce açık oyunlarla ilgili kısa bir yazı yazmıştım. Hastalık derecesinde bağımlısı olduğum Action Cube de bu açık oyunlardan birisi. Ne yazık ki, diğer popüler oyunlar olan Counter-Strike, Unreal Tournament, Call of Duty, Quake gibi serilerin olumlu bütün özelliklerini barındıran, düşük sistem ihtiyacı ve üstün multiplayer motoruyla da hepsinden daha başarılı olan Action Cube, ülkemizde tanınmıyor, sevilmiyor, oynanmıyor. Oysa bence; oyuncuların CS, Battlefield, COD gibi serilere gösterdiği önemi Assault Cube da bekliyor ve hak ediyor.

OCW çağrıları
Öte yandan, ülkenin en önemli üniversitelerin bile çok yetersiz biçimde dahil olduğu, daha doğrusu dahilmiş gibi davrandığı OCW yaklaşımı da, Türkiye’deki “Açık kaynak” konseptinin yerini anlamamız için iyi bir kriter.

Yenilikçilik (Innovation karşılığı olarak kullandım) kavramının en sağlam ve lider temsilcileri olmalarını beklediğimiz üniversiteler, görünüşe göre fikri mülkiyet konusunda kapitalist ekonomik paradigmadan yana olan düşünce ve bilim insanlarının istihdam edildiği yerler. Çok az sayıda üniversitenin çok az sayıdaki hocası, çok yetersiz “Açık bağışlarla” OCW’ye destek veriyor.

Ben yazmaktan bıktım Telekom kesmekten bıkmadı arkadaş!

Arkadaşlar çok yaratıcı bir çalışmaya imza atmış, bravo doğrusu. İnternet haberine kablo resmi koymuşlar... Tebrik ediyoruz canı gönülden...

Aslında kesme yok, ama “Telekom bağlayamamaktan…” yazsaydım vurucu bir başlık olmayacaktı. Ne yapalım, Hürriyet okuya okuya (ya da adını koyalım, zorla Hürriyet okutula okutula; çünkü Hürriyet şaşırtıcı derecede yüksek tiraj elde ettikçe bütün gazeteler onu taklit ediyor), Hürriyet manşetlerine benzer blogpostlar yazmaya başladık.

Neyse sevgili okurlar, gerçi pek okumuyorsunuz ya artık, okuyacak olsanız bile materyal bulamama sıkıntınız devam ediyordur. Zira daha önce defalarca yazdığım, artık yazmaktan yorulduğum üzere, limoni bağlantım fasılalarla kurulabiliyor. Bir gün var, iki gün yok, üç gün yarı performans, sonra bir gün neredeyse 8Mbit, sonra bir gün yine yok… Ne yapalım, “Burası Türkiye” demeye alışmışız artık.

Hizmet kalitesinde altyapı kusurlarından kaynaklanan aksaklıkları sözleşmeye “İstisnai durumlar” diye geçirmeyi iyi bilen TTNet, zamlar/aldatmacalı tarifeler/kampanya görünümlü pazarlama hileleri aracılığıyla abonelerinin faturalarına geçirmeyi de gayet iyi biliyor. İki yanlış bir doğru ediyor, sağolsun memleketi “Adeta pazarlamakla görevli” hükümetin üç otuz paraya ele sattığı Telekom, zenginleşmeye devam ediyor.

Ne yapalım?! Bloglardan afişe ede ede bir yere varılmıyor. Dilekçeler ve tüketici haklarını koruyan derneklere şikâyetlere cevap gelmiyor. İnanın, gerçi elimde pek bir şey de yoktu ama, bir dönem sahip olduğum medya gücünü yitirdiğime üzülüyorum. Gerçi defterleri kapatmak benim doğamda var, ama şu gazete defteri kapanmasaydı iki kelime de Telekom’a yazardım, içimde kalmazdı.

Toto takımı: Blyth 2009/08

Parent takım Ipswich'e sahayı dar ettik ama yenemedik. Yine de en kötüsü, o maçta devleşen Akurang'ı kaybetmek oldu...

Önceki sezonu değerlendirdiğim blogposttan sonra, yeni sezona ilişkin ilk yazımı da hazırladım. Tabii bunun için öncelikle birkaç maç yapmam gerekti, ben de Ağustos ayındaki tüm maçlarımı tamamladım.

Öncelikle takımın performansına bakalım;

Blyth Spartans AFC
11th, 1W/3D/1L, 6 pts., 6-2 (+4) GD

İlk 5 maçta 6 puan toplamak aslında felakat, ancak nasıl oldu da 6 puanı 4 averajla süsledik? Efendim durum şu, son maça kadar benim forvetler, sağolsunlar, sadece 1 gol atabildiler. Son maçta ise 5 gol birden attılar. İstikrarsızlık diz boyu anlayacağınız. İsterseniz tek tek maçları değerlendireyim:

2009/08/08
Southport: 1 Blyth: 0
Sezonun ilk maçında, dürüst olmak gerekirse Southport top göstermedi bana. 2-3 hücum denemesi ve 1-2 şu haricinde, tabelayı değiştirecek etkinliğim yok. İşin kötüsü, ortasahayı derleyip toplayan, kaptan Gareth Williams da sakatlandı ve 2 ay yok! Yeni transfer ettiğim gençlere ve Williams’ın veliahtı Vangucci’ye çok iş düşecek…

2009/15/05
Blyth: 0 Alfreton: 0
Kendi evimdeki ilk maçı nasıl kazanamadım, anlamıyorum. Alfreton geçen sene Croft Arena’dan 3-2 ’lik bir yenilgiyle ayrılmıştı. Olay sadece Willams’ın eksikliği de değil, çünkü Josh Craddock beklentinin üstünde bir performans gösterdi. Ama Robert Dale ve Sean Reay’dan oluşan singildek forvet hattım yüzünden, adam gibi bir gol tehdidi yaratamadık.

2009/08/18
Harrogate: 0 Blyth: 0
Al bir toto maçı daha… Geçen sene deplasmanda 2-0 yenilmiştim, aslında beraberlik çıkarmam iyi bir sonuç. Ama Dale maça çok istekli başlamıştı, orta sahadan itibaren topla oynuyordu. Craddock ve daha sonra Adrian Webster’ın yerine giren Nathan Cartman da olumlu toplar kullandı. Ama hem rakip savunma forvetlerimi iyi kilitledi, hem de deplasmanda yorgun Alex White’ı dinlendirmek için ilk 11’e aldığım Jed Dalton vasat oynadı, sonuçta tabelaya katkı sağlayamadık. Önceki maçtaki iyi oyun bu maçta devam etmiş olsaydı, beraberliği kafaya takmazdım ama…

2009-08/22
Blyth: 1 Fleetwood: 1
Yok arkadaş, kaderde toto takımı olmak var. 6’nın üstünde raiting alamayan Reay’a “No pressure” verince hepten 5’lere düştü, Dale de önceki maçları aratan bir yokluk içindeydi. Oysa maça çok baskılı başlamıştım, ilk dakikada tam 3 tane gol pozisyonu, ilk 20 dakikada 6 tane kaleyi bulan şutum vardı. Neil Cousains ve Craddock harika toplar atıyordu, savunma da hücuma katkı yapıyordu… Ama olmayınca olmuyor, rakip savunmadan dönen top kaleme geldi. Üstelik pozisyon bile olmadan, Mike Jones’un hatasından penaltı oldu ve şut görmeden gol gördük. Devre arasındaki değişiklikler takımın üzerindeki şoku gidermese ve Dale de sürpriz bir gol atmasa 1 puanı da kurtaramayacaktık. Bu iş böyle gitmez!

2009/08/29
Blthy: 5 Gainsborough: 0
Ve gitmedi de! Forvetlerin, özellikle de Dale’in içine girdiği gol sıkıntısını bir şekilde aşacağını biliyordum. Ama hepsini bir maça biriktirmeleri iyi olmadı. Geçen yıl iki maçta da yendiğim zayıf Boro’ya 5 atmak kolay. Sıkıysa Southport’u 5 leyin. Boro top görmedi, pozisyon üretemedi, hiçbir şey yapamadı. Söyleyecek bir şey yok, önceki maçta hata yapan Jones’un 6 ile oynayıp moralini düzeltmesi dışında…