Darılmaca gücenmece olmasın. Kimseyi özlemedim. Hiç bir şeyi. Sadece kendimi özledim. Sivil ve özgür olan halimi özledim. Kendimi "kendim" olarak bildiğim tek halim o çünkü. Ona duyduğum özlemden size yer kalmadı. Aralık'ın 12'sinden itibaren özledim kendimi, daha ilk saatlerden itibaren. Ve özlemim hâlâ yatışmadı...
"Başka bir ben" oldum mu? Başkalaştım mı? Bir sabah uyandığımda kendimi Gregor Samsa'ya mı dönüşmüş bulmalıydım! Dönüşmeli miydim? Onu bilmiyorum ama şunu biliyorum: Döndüm... Dönüşmediysem bile, döndüm. Baş aşağı salkım olup sallanan çiçekler gibi döndüm. Bahar gelince de yeşillendim herkesle beraber. Bu kadarı bana yeter, size de yetsin.
